Kuzey yarım kürede yavaş yavaş yerleşen bir kış ve kısalan gündüzlerin zamanı. Buna karşın maçların sonuna eklenen uzun süreler, uzun maçlar, uzun geceler oluyor. Turnuvanın ikinci gününde İngiltere-İran maçı toplamda 24 dakika uzadı. Bir süre sonra oyunu basketbol kurallarındaki gibi 30 dakikalık iki devre ve topun oyunda olmadığı zamanların hesaba dâhil edilmediği haliyle izleyebiliriz.(Bunu söylemek bile tatsız) Çünkü futbol topla ve topsuz anlamları olan bir oyun; top havadayken ya da dışardayken de bir akış var.
Turnuvanın ikinci gününde İngilizler akıcı oyun ezberleri ve yıldızlarıyla güçlü başladılar. Akılcı, tecrübeli ve özgüvenliler. Ülkedeki karışıklık sebebiyle maç öncesi marştaki sessiz protestolarıyla yılgınlıklarını ortaya koyan İran takımıyla oynadıklarını da unutmadan haklarını teslim edelim. Gruptaki diğer maçta ise 94 “ten beri üzerine çok şey koyan (bir sonraki ev sahibi Amerika) Galler’i ilk yarıda oyun olarak döverken ikinci yarıda Bale’i durduramayarak onun kazandığı ve attığı golle sahadan beraberlikle ayrılmak zorunda kaldılar. Diğer maçta ise oynanan maçta ise Senegal Hollanda karşısında dişe diş bir mücadele sergiledi. Buna karşın maçı şampiyonlar ligi etiketli kalecisinin yediği iki hatalı golle kaybettiler. Rakip kaleye yaklaştıklarında Mane’yi çok aradılar.
Dünya kupalarındaki maçlar çoğunlukla her izleyici için kişisel detaylar ve hatıralar barındırır. Örneğin 1998 yılında İspanya Nijerya maçında kesik elektriklerin geldiğini ve televizyonu açar açmaz Raul’ün golünün geldiğini hatırlıyorum. Bu gol haricinde maçla ilgili hatıraların tamamı muğlak. Aklıma hemen gelen bir diğer görüntü ise 2014 ‘te Brezilya Almanya maçında ağlayan elinde kupayı tutan adamın görüntüsü. Maçla ilgili bu detay çok canlı ama diğer detaylar atlan o kadar gol hayal meyal hatırladığım şeyler.
Turnuvanın üçüncü günü de benim için böyle oldu. Çeşitli sebeplerle sadece ara ara ve kesik kesik takip edebildiğim Arjantin –Suudi Arabistan maçında ilk başta Arjantin’in önce olduğunu gördüm.Doğal olarak maçın çok farklı bir sora gidebileceğini düşünürken (bu sırada maçı izlemiyordum) Suudi Arabistan’ın 2-1 öne geçtiğini haber aldım. Beş on dakika maça bakabildim, yine bir sebeple ekranın karşısından uzaklaştığımda da Arjantin’in bir şekilde gol atabileceği zannındaydım. Taki bir an maça bakarken Di Maria’nın zayıf bir şutunu kaleci kurtardıktan sonra yüzünün yakın çekimini görene kadar. Bu sırada ben maçı doğru dürüst takip edemediğim için sadece kafamdaki klişeler vardı. Oysa daha sonra öğrendiğim üzere Arjantin ilk yarıda tam 7 kez ofsayta düşmüş ki (memento Jorge Jesus) bunların 3’ü golle sonuçlanmış. Demek ki Suudi takımı bir taktik anlayışla asimetrik güç dengesini bir seviyeye kadar indirebilmiş. Arjantin maç başında ilk golü atmış olsa da [1] Suudi Arabistan Herve Renard’ın uygulattığı taktik disiplinle maçı kazanabildi. Bu futbolun öngörülemezliğiyle ilgili bir dersti. Di Maria’nın yüzünde gördüğüm o şaşkınlık bu öngörülemezliğin ortaya çıkardığı çaresizliğin yansımasıydı.
Günün diğer maçlarında ilk yarısını Tunus’un ikinci yarısını Danimarka’nın üstün oynadığı maçta iki tarafta birbirine gol atamadı ve maç 0-0 bitti. Meksika –Polonya maçında da benzer bir senaryo oldu. İki takım birbirine çok üstünlük kuramadı ve maç başladığı gibi bitti. Üstelik ülkesi adına 76 gol atan golcülük yeteneği tartışılmaz Levandovski’nin henüz dünya kupalarında golü yok ve ayağına gelen fırsatı penaltıyı gole çeviremeyerek yeniden harcadı. Son maçta ise Fransa geriye düştüğü maçta vitesi biraz yükselterek kolay kazandı.. Tıpkı Mane’nin olmayışı gibi Benzema’da bu turnuvada yok, hem de son anda ortaya çıkan bir sakatlıkla. Onun takımda olması nasıl bir oyun izletirdi bilemeyiz ama Fransızlar da İngilizler gibi onlarda oyun ezberleri ve diğer yıldızlarıyla hazır olduklarını gösterdiler.
[1] Messi bu golüyle 4 farklı turnuvada gol atan 5.ci futbolcu olmuş.Diğerleri Cristiano Ronaldo, Miroslav Klose, Uwe Seeler ve Pele.
